Ik dacht: als dit uitkomt
het diepst gekoesterd geheim
verkwanseld
dan regent het hier straks
waarheden als koeien.
Ik zag ze al
vallen
grote naakte koeien die
als puzzelstukken over elkaar heen
rolden en het gras aan de andere kant
van koeien
bestudeerden
en of dat nog groener was.
Hun uiers waren
van schande gevlekt
en gaven melk als bloed.
Maar er was niemand
die zag wat ik zag
of zin had om zijn of haar
diepste geheim te verkwanselen
voor een handvol gelijk
of kilo’s naakte waarheid.
Ik zag ze grazen en dacht:
ik ken de waarheid al te goed,
ik kan haar beter laten.
